مزار امامزادگان متعددی که در شیراز وجود دارد، در طول سدهها ساختار
اجتماعی و اقتصادی این شهر را شکل دادهاست. گفته میشود که در زمان مأمون خلیفهٔ عباسی، تعدادی از فرزندان و نوادگان موسی بن جعفر -امام هفتم شیعیان-
به شیراز پناه آورده بودند. برطبق روایتهای مختلف، آنان به مرگ طبیعی
درگذشتند یا توسط حاکم عباسی کشته شدند. سالها بعد تعدادی از این مزارها
شناسایی شدتد و زیارتگاه شیعیان قرار گرفتند. برخی از این امامزادگان
-همچون علی بن حمزه- در دورهٔ آل بویه شناسایی شدند. ولی برای بعضی دیگر -مانند شاهچراغ- حدود چهارصد سال زمان لازم بود تا توسط حکمرانان سَلغُری
شیراز شناسایی شوند. شناسایی بیشتر این مزارها بیش از آنکه براساس شواهد و
اسناد تاریخی باشد، بر مبنای سنتهای اسلامی شناسایی بودهاست.[۱۴]
منبع:ویکی پدیا